vrijdag 25 juli 2014

IJverig bezig maar toen...

Afgelopen week was ik heel ijverig bezig geweest.
Mijn tumbling blocks voorbereid om door te quilten

Alle lijntjes erop getekend
 
De eerste steekjes gezet
 
Dit is een werkje voor overdag denk ik, dus op dinsdagavond (onze vaste quiltavond van dochter en mij) even wat anders onderhanden genomen wat al een poosje geknipt lag. Namelijk het hartjestasje waarvoor ik het patroon kocht bij Dorry.
 
De onderkant is zover klaar dat de bies gezoomd kan worden
 
Op de bovenkant moet ik de kantjes nog hier en daar iets vastzetten omdat ik er anders overal mee blijf achterhaken.
 
 
Daarna kan de ritssluiting erin en het stukje stof dat deksel en onderkant aan elkaar houdt ertussen.



Ik heb de kantjes met de uiteinden tussen de naden gestikt omdat ze zo smal zijn dat anders een groot stuk wegviel. Vandaar dat ik ze aan de randjes wat vast ga zetten.
Ondertussen lag Beertje heerlijk te snurken in mijn schoonvaders oude stoel.
 
Is het geen plaatje?
 
En wat was mijn dochter ondertussen aan het doen vragen jullie je misschien af??
 
Nou dit!!
 
Wat is dat voor rommeltje van allerlei lapjes?
Ik hoor het jullie denken
 
Zij is bezig met allemaal kleine gedeeltes voor een quilt en die liggen in dit bakje gespeld om aan elkaar gezet te worden tot onderstaande blokjes
 
Nog niet gestreken vandaar dat ze beetje omhoog staan maar het zijn dus haar klosjes
Als ze het bakje leeg heeft, heeft ze er 240 gemaakt in allerlei kleuren die dan nog aan elkaar mogen
 
 
En toen gebeurde er op woensdagmorgen iets waar niemand op gerekend had!!!
Ik werd onwel dus mijn dochter gevraagd om voor haar werk even langs te komen. Maar terwijl zij onderweg was had ik toch maar even naar de assistente van de dokter gebeld en de assistente heeft de dokter gebeld nadat ze mijn verhaal had aangehoord om hem eerst langs mij te sturen i.p.v. naar zijn praktijk te gaan, want hij was onderweg.
Toevallig stonden dochter en dokter samen in de lift al kenden zij elkaar niet.
De dokter had niet veel tijd nodig om te beslissen vervoer voor mij te regelen. Wat voor vervoer???
 
Deze dus! Gelukkig zonder sirene werd ik naar het ziekenhuis gereden.
 
Bij aankomst in het ziekenhuis was het al snel duidelijk dat ik een hartinfarct had gehad en dus kreeg ik de nodige medicijnen en werden er diverse buizen bloed afgenomen. Ze hebben me in die 3 dagen helemaal lek geprikt voor infuzen (ze gingen telkens ontsteken), bloedafname en trombose injecties en zie dus overal blauw, maar dat is het minst erge.
 
Ik werd op de afdeling hartbewaking geweldig goed in de gaten gehouden. Na diverse onderzoeken, sommige wat vervelender dan de andere, werd er geconstateerd dat ik veel geluk had gehad.
 
 Hoezo dan?
Omdat ik zo snel op het ziekenhuis was en de medicijnen heel goed hun werk hadden gedaan is het propje wat voor het infarct heeft gezorgd opgelost oftewel verdwenen en is er gelukkig weinig schade aan mijn hartspier ontstaan. Ik kreeg een tas medicijnen mee en een boekje met leefregels en kon naar huis
 Dus vrijdagavond mocht ik na 2 bijna slapeloze nachten weer heerlijk in mijn eigen bed gaan slapen. En dat was zo heerlijk.
.
Want naast de schrik over wat je overkomt, ook natuurlijk voor mijn dochter en zoon zitten er aan die afdeling hele emotionele herinneringen vast.  En dat geeft toch een stuk spanning extra.
Mijn kinderen en ik hebben hier tien jaar geleden ook gezeten maar toen lag mijn man in het bed. En helaas is dat minder goed afgelopen dan bij mij, hij is namelijk na 3 maanden ziek zijn overleden. Zijn infarct was te groot geweest.
Dus jullie snappen dat het voor mijn kinderen extra spannend was hoe alles zou verlopen.
 
En hoe nu verder? Nou, heel rustig aan doen, dat gaat vanzelf want ben zo moe en deze hele week niet quilten want de katheterisatie hebben ze via mijn rechterpols uitgevoerd en die mag ik niet gebruiken anders kan de wond opengaan en moet ik terug naar ziekenhuis en daar heb ik even geen zin in.
Het wordt dus ook een week binnen zitten want mag geen scootmobiel rijden en niet met de rollator lopen. Mijn dochter heeft vanaf woensdag dus Beertje in huis en dat blijft even zo, totdat ik weer met de rollator naar buiten kan om haar uit te laten. Maar ik mis haar wel, het is zo stil in huis.
Ik mag ook 4 weken geen auto rijden maar dat is niet erg, want ik heb er geen!! :-)
 
Dus voorlopig even geen foto´s van mij van quilts en dergelijke maar dat komt vanzelf weer, het belangrijkste is nu om weer op te knappen.
 
Iedereen die via facebook mij al beterschap heeft gewenst wil ik daarvoor heel hartelijk bedanken. Het is fijn als er op zulke momenten aan je gedacht wordt.
 
Groetjes en fijn weekend
 
Bernadette